Θες ευχαρίστηση; Θες ηδονή; Θες διαφυγή; Θες εκδίκηση; Θες απλή διαδικασία; Θες πολύπλοκη διαδικασία; Θες για να περάσεις την ώρα σου; Θες για να αρέσεις στον Θρασύβουλο; Θες για να μην αρέσεις στη μαμά;

Θεεεεςς να γίνω άάάλλος να μην είίίμαι πια εγώώώ… Πφφφφ.. Κουράστηκα! Μέχρι αύριο μπορούμε να λέμε λόγους που τρώμε ή που δεν τρώμε.. αλλά πέρα από αυτή τη λαχταριστή – σαγηνευτική λέξη “ΦΑΙ” θα ήθελα να εστιάσω στο εγώ του καθενός.

Είμαστε δύο ειδών – οι γλυκούληδες και οι ασπαρταμούληδες..

Γλυκούληδες: Τρώω… ΝΑΙ..! Τρώω πολύ! Ναι! Αλλά γιατί; Ας τα βαλουμε σε μια σειρά.. Γιατί μου αρέσει; Γιατί μια ψυχή που ‘ναι να βγεί ας βγεί! Δεν πειράζει ας με καταστρέψω λίγο ακόμα! Έτσι κι αλλιώς χάλια τα έχω κάνει στη ζωή μου…Μιά ευχαρίστηση μου ‘μεινε! Ας φάω κι ας με φάει! Ας φάω και από αύριο το ράβω! Μου αρέσει η γεύση… Μου αρέσει το αίσθημα κορεσμού. Μου αρέσει γιατί έτσι έχω μάθει. Άραγε, αν δεν είχα συνηθίσει να τρώω με αυτόν τον ρυθμό και συχνότητα, θα έτρωγα; Τρώω γιατί φταίω. Τρώω γιατί πάντα φταίω! Τρώω γιατί έχω άγχος , και όταν έχω άγχος τρώω! ( Πωω Πωω καραμέλααα!!) Τρώω για να γεμίζω το στομάχι αφού έχω άδεια ζωή.. Τρώω γιατί δεν με παίρνει τηλέφωνο. Τρώω γιατί δεν έχω φάει όλη μέρα τίποτα; Μήπως τρώω γιατί δεν έδωσα στον εαυτό μου τη δυνατότητα να επιλέξει εκείνος πότε θέλει να φάει; Με ακούω ποτέ; Ή δεν μετράω και τόσο; Μήπως δεν νιώθω ποτέ δυνατός να με ακούσω και να με προστατέψω από την υπερβολή;

Πάμε και στους ασπαρταμούληδες…

Δεν τρώω. Όχι! Θέλω αλλά δεν… Αποκλείεται δηλαδή… τώρα που το σκέφτομαι… μπορεί και να πρέπει. Αλλά σιγά, τι πρέπει τι δεν πρέπει…στιγμή δε σκέφτηκα! Εγώ είμαι δυνατός οργανισμός. “Έτσι είμαι εγώ;;;” Οι άλλοι είναι υπερβολικοί. Αμάν αυτή η μάνα μου. Δεν τρώω γιατί έχω άγχος…κόμπος το στομάχι. Σιγά μην σκέφτομαι αυτά τώρα. Ε και να μην φάω; Δεν πειράζει ας με καταστρέψω λίγο ακόμα. Μπρός στα κάλλη τί είναι η πείνα;;; Αν φάω και μετά με κοιτάξω στον καθρέφτη θα τρελαθώ.. γι’αυτό άστο. Κι αν φάω επειδή θέλουν οι άλλοι, εγώ ξέρω τη λύση μετά… Βέβαια μετά θα αισθάνομαι χειρότερα – που κορόιδεψα εκείνους και εμένα μαζί – αλλά δεν πειράζει. Πότε ένιωσα να έχω αρκετή δύναμη για να σταθώ; Αφού στέκονται οι άλλοι για μένα…Μπορεί να μη μπορώ να σταθώ εγώ; Μήπως δεν δίνω στον εαυτό μου τη δυνατότητα να διαλέξει πραγματικά ;

Ας παίξουμε το βρείτε ομοιότητες και την επόμενη φορά θα δούμε πως αντιμετωπίζουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά!!

Dr. Πρασίνου Τζορμπατζάκη Πένη
Ειδ/νη Ψυχίατρος
Τηλ: 694 3939501